Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Τι μπορεί να αφορά; Την παροχή γνώσεων για την ανατομία των σεξουαλικών οργάνων ανδρών και γυναικών; Την παροχή πληροφοριών για την σεξουαλική πράξη; Την προειδοποίηση για τις σεξουαλικώς μεταδιδόμενες νόσους και τεχνικές πληροφορίες για την αποφυγή των αθέλητων κυήσεων.

Πολύτιμα όλα αυτά, αλλά μήπως είναι πολύ λίγα; Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση αυτής της μορφής, έχει πολύ λίγη διδακτέα ύλη. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση θα περιέχει και στοιχεία για τη συναρπαστική άσκηση του έρωτα;

Πώς θα μιλήσει για φλογερό έρωτα, ένας κουρασμένος καθηγητής που δεν έχει ερωτική φλόγα για τη δουλειά του; Πού δεν γνωρίζει τα ονόματα και τις πολύτιμες προσωπικές ιστορίες των μαθητών του; Που ο ίδιος έχει χάσει ή δεν είχε ποτέ τον πόθο για την σύντροφό του; Που θα συναγωνίζεται σε ανωριμότητα τους μαθητές του; Που θα τους μεταδώσει το ψυχικό Aids του ανέραστου έρωτα;

Μήπως η ερωτική μέθεξη απαιτεί κάτι περισσότερο; Πώς θα διδαχθεί ο σεβασμός στο άλλο φύλλο; Πώς θα εμπνευστεί η ατομική υπέρβαση που απαιτεί το άθλημα του έρωτα; Τι σημαίνει ο στέφανος που προσφέρεται στους καλώς αθλήσαντες; Πληροφορίες και γνώσεις λείπουν στους καιρούς του Ιντερνέτ ή εμπειρίες ζωής; Επιτρέπεται στον πολιτισμό που γέννησε το συμπόσιο του Πλάτωνα και που ο Έρωτας υμνείται ως θεϊκός, να θεωρούνται ως πρωτοποριακές οι απόψεις, που απλώς αντιπαλεύουν τα τραύματα της Βικτωριανής ηθικής;

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, για ένα ειδικό που έχει εργαστεί με παιδιά και εφήβους, είναι ξεκάθαρο πως συντελείται στην καθημερινότητά τους, τόσο στην οικογενειακή, όσο και στην κοινωνική.

Το παιδί στην καθημερινότητά του ζει την σχέση των γονιών του και γνωρίζει πολλά γι’ αυτήν, ακόμη και αν δεν μιλιέται τίποτα. Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση υφίσταται και εκεί όπου δεν κουβεντιάζεται τίποτα για την σεξουαλικότητα, καθώς και αυτό παραπέμπει σε μια στάση απέναντι στην σεξουαλικότητα.

Το παιδί παρατηρεί και καταγράφει την συναισθηματική κοντινότητα ή απόσταση των γονιών του. Καταγράφει την τρυφερότητα που υφίσταται ή απουσιάζει στη σχέση τους. Ακούει τα ερωτόλογα που λέγονται, δίχως να συνειδητοποιούνται, καθώς είναι πηγαία, αλλά ακούει και τις προσβλητικές εκφράσεις που και αυτές δεν συνειδητοποιούνται.

Διαπερνιέται από τα θανατηφόρα βέλη που εκτοξεύονται με τις αρνητικές γενικεύσεις, που κατηγοριοποιούν τους άντρες ή τις γυναίκες. Ποτίζεται με την γλύκα ή την πίκρα της σχέσης των γονιών του. Παρατηρεί τα αγγίγματά τους, τα χάδια τους και την άνεση στην κοντινότητα των σωμάτων τους. Ανιχνεύει κυρίως τα βλέμματα τους και προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τα μυστικά μηνύματα που περικλείουν.

Και τα άλλα παιδιά που ζουν μέσα στο αφόρητο κρύο της παγωμένης σχέσης των γονιών τους; Tα λόγια είναι τυπικά και διεκπεραιωτικά. Tα χάδια και τα γλυκά λόγια, αν υπάρχουν δεν αφορούν τον σύντροφο. Οι κινήσεις έχουν βία και τα σώματα είναι σφιγμένα.

Τι είδους σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έχουν ανάγκη αυτά τα παιδιά που οι γονείς τους εγκλωβισμένοι στην δική τους απογοήτευση, δεν παίρνουν είδηση για τα συναισθήματα των παιδιών τους και εκείνα μόνα τους, εγκαταλειμμένα, αναζητούν την διέξοδο στο διαδίκτυο ή στους φίλους;

Τι είδους σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έχουν ανάγκη τα παιδιά που έχουν γονείς που δεν έχουν όρια στη σωματική επαφή με τα παιδιά τους κυκλοφορούν γυμνοί, που παίρνουν τα παιδιά τους στο κρεβάτι τους, που περηφανεύονται για τις σεξουαλικές επιδόσεις τους και το λεξιλόγιό τους είναι γεμάτο από σεξουαλικά υπονοούμενα. Που θεωρούν ότι είναι οι απελευθερωμένοι γονείς, γιατί σπρώχνουν τα παιδιά τους, όσον το δυνατό νωρίτερα, σε σεξουαλικές εμπειρίες;

Αυτά τα παιδιά που οι γονείς τους είναι σίγουροι για τον όγκο των πληροφοριών περί σεξουαλικότητας που τους έχουν προσφέρει, είναι τελικά περίεργο φαινόμενο, που αποστρέφονται τον έρωτα, αφού άκουσαν και είδαν πολλά για τις τεχνικές του σεξ, αλλά κανείς δεν βρέθηκε να τους μυσταγωγήσει στην ομορφιά του έρωτα;

Τα παιδιά που θα μεγαλώσουν απαλλαγμένα από το «βάρος» των όποιων αξιακών κριτηρίων στην λήψη των σημαντικών αποφάσεων στη ζωή τους, μέσα σε μια ελαφριά αντίληψη για τους ανθρώπους και τη ζωή, με προτεραιότητα στην διαρκή κάλυψη των αισθητηριακών τους αναγκών, βρίσκονται αργά ή γρήγορα εγκλωβισμένοι σε μια δεξαμενή βαριεστιμάρας, ανίας, κούρασης και ανηδονίας. Και το χειρότερο δεν διαθέτουν εκείνα τα ουσιαστικά κριτήρια, που θα τους επιτρέψουν να ανιχνεύσουν την επιθυμία τους για ζωή και τις διεξόδους προς αυτή.

Κάποιοι γονείς χειραγωγούν τα παιδιά τους, με το να προσπαθούν να τα κλειδώσουν σε ένα ιδιότυπο οικογενειακό άσυλο, υποτίθεται για να τα προστατεύσουν, ενώ κάποιοι άλλοι γονείς τα δωροδοκούν και τους προσφέρουν όσες περισσότερες ανέσεις, υποτίθεται για να τα απελευθερώσουν.

Η ίδια στάση που έβλεπε ύποπτα όποιο νέο ανακάλυπτε τη σεξουαλικότητα, σήμερα υποκρύπτεται στο ίδιο ύποπτο βλέμμα για όποιο νέο δεν βιάζεται να δημιουργήσει μια οποιαδήποτε σεξουαλική σχέση. Με αντίστοιχους τρόπους που οι γονείς συνεδρίαζαν και συνωμοτούσαν για να παρακολουθήσουν την ιδιωτική ζωή του παιδιού τους, ώστε να το σώσουν από τη διαφθορά, σήμερα κάποιοι άλλοι γονείς συνεδριάζουν και συνωμοτούν προκειμένου να σώσουν το παιδί τους, από την απουσία μιας σχέσης.

Πρακτικά ενώ οι γονείς αυτοί μοιάζουν αντιτιθέμενοι, στην ουσία λειτουργούν αντίστοιχα. Ακινητοποιούν τις υγιείς δυνάμεις των παιδιών τους, με το να επιζητούν να τους κατευθύνουν. Πρακτικά ο έλεγχος της σεξουαλικότητας των παιδιών τους, είτε με ηθικές απαγορεύσεις, είτε με αισθησιακές προτροπές κατευθύνεται στον καθολικό έλεγχο της προσωπικότητάς τους.

Δεν κινδυνεύουν τα παιδιά από τις παρέες ανώριμων φίλων. Δεν κινδυνεύουν από περιοδικά ή από ταινίες σεξουαλικού περιεχομένου. Δεν κινδυνεύουν από μίζερους ιστοτόπους του διαδικτύου. Κινδυνεύουν κύρια από την ερωτική ψυχρότητα ή το σεξουαλικό χάος των γονιών τους.

Τα κοινωνικά μικρόβια υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντοτε στις ανθρώπινες κοινωνίες. Το σημαντικό είναι να μην μένουμε παθητικοί θεατές τους ή απλώς ανήμποροι κατήγοροί τους, αλλά να αναπτύσσουμε το ψυχικό ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών με τρόπο που οι όποιες επαφές με τα κοινωνικά μικρόβια δεν θα αποβαίνουν μοιραίες για τη ζωή τους.

Τα παιδιά της μετα – μεταμοντέρνας κοινωνίας, στην οποία θα έχει σχετικοποιηθεί κάθε αξία και που πλέον δεν θα έχει μείνει τίποτα σημαντικό για να αμφισβητηθεί, αφού τίποτα δεν θα καταγράφεται ως απόλυτα σίγουρο, θα κληθούν να ανακαλύψουν τη βαθύτερη αξία του να είσαι άνθρωπος.

Τα παιδιά της μετα – μεταμοντέρνας κοινωνίας θα κληθούν να ανακαλύψουν και να παράγουν εκείνη την ποιότητα των ερωτικών σχέσεων που δεν θα καλύπτει ανάγκες και ανασφάλειες, αλλά που θα ανοίγει ορίζοντες ομορφιάς, δημιουργίας και υπέρβασης της ατομικότητας, που οι προηγούμενες γενιές δεν φανταζόντουσαν ότι μπορεί να υπάρξουν.

Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση λοιπόν από τους σεξολόγους των μίζερων μηχανιστικών σεξουαλικών ινστιτούτων ή από τους τρυφερούς μύστες της ερωτικής συντροφικότητας που ζουν την συντροφικότητά τους με πάθος και τρυφερότητα; Τους ατελείς ανθρώπους, που όμως παραμένουν εραστές του απόλυτου.

Ερωτική διαπαιδαγώγηση, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά για όλους μας, από εκείνους τους συντρόφους που ο έρωτάς τους δεν έχει μείνει κλειστός στη δυαδική ατομικότητά τους, αλλά έχει δημιουργήσει νέα ζωή. Μια νέα ζωή, που δεν αποτελεί ανάγκη για την συνέχεια της επιβίωσης του ζωικού είδους «άνθρωπος», αλλά που σμίγει το γήινο με το ουράνιο, το υλικό με το πνευματικό, δηλαδή που αναδεικνύει τον έρωτα εκεί που του ταιριάζει, στην υπεράσπιση του πυρήνα της ζωής.