Καταρχάς ο φόβος αφορά την συνειδητοποίηση του κινδύνου, επομένως είναι πολύτιμος γιατί προειδοποιεί και προστατεύει. Όμως συχνά ο φόβος αφορά το άνοιγμα στη ζωή, το άνοιγμα στην αγάπη, καθώς και την προσωπική εξέλιξη.


Ο φόβος ευδοκιμεί στο μισοσκόταδο, εκεί που οι σκιές παίρνουν τρομοκρατικές διαστάσεις. Καραδοκεί συνεχώς στη ζωή μας. Είναι ο φόβος της αλλαγής, είναι ο φόβος του καινούργιου, είναι ο φόβος του μελλοντικού κακού, είναι ο φόβος της αποτυχίας, είναι ο πανικός της εγγύτητας. Στεκόμαστε απέναντι στο φόβο, τον ονομάζουμε. Τον συνδέουμε με το παρελθόν και τα φαντάσματα του πατρικού σπιτιού, εκεί που από νωρίς εκπαιδευτήκαμε στην αναμέτρηση με το φόβο. Τον ξεχωρίζουμε από τις φοβίες, που αφορούν μια μετάθεση του πραγματικού φόβου, που δεν τολμά να ονομαστεί.

Το θάρρος προϋποθέτει την δειλία, από την άποψη, ότι κάποιος μπορεί να είναι θαρραλέος, μόνο γνωρίζοντας τι είναι ο φόβος. Το θάρρος είναι η ενέργεια της καρδιάς, που νικά την ψυχρότητα του νου, όταν έρχεται σε επαφή με το αρνητικό αίσθημα του φόβου.